Weer gelopen

Hier en nu.  Gisteren 15K gaan lopen.  7,5K op en 7,5K weer terug.  Tijdens het lopen neem ik door wat me nog te doen staat.  Afspreken met de zus van een overleden klasgenoot.  Ik heb haar beloofd iets terug te bezorgen dat al te lang in mijn bezit is.  Maar deze keer onderken ik het en laat me niet meeslepen.  In tegendeel, ik geniet met volle teugen van de frisse lucht, de woonboten en het prachtige gerenoveerde pand aan de waterkant.  Maar dan komt het keerpunt.  Letterlijk en figuurlijk.  Mijn horloge zegt piep 7K en ik keer om weer naar huis en daarmee ook mijn gedachten.  Het gaat weer naar onder.  Ik denk weer na over een begrafenisrede.  Ik kies een song voor een overledene en met een koude hand knijpt paniek mijn keel dicht.  Mijn ademhaling versmalt tot een amechtig gepiep.  Ik moet hard mijn best doen om genoeg lucht binnen te halen om mijn tempo vol te houden en dat trekt me er weer uit.  Maar als een gek tol ik rond een zwart gat, bang er in gezogen te worden.